Nobody is perfect:)

"Wszystko co widzimy, może być postrzegane w inny sposób. Dlatego pytam siebie, czy wszystko na co patrzymy nie jest iluzją?" - Sandro del Prete

Zawsze miałam wrażenie, że to w jaki sposób postrzegamy  świat i to co nas otacza   jest wynikiem przyjętej konwencji. Nie jesteśmy w stanie doświadczyć rzeczywistości w czystej postaci,  ponieważ to nasze ciało i umysł definiuje to, co widzimy. A prawda jest taka, że nasze spektrum percepcji jest mocno ograniczone - taki figiel matki natury.  Już sam fakt, że nasze postrzeganie bierze zawsze początek z impulsu nerwowego, który następnie dopiero przetworzony trafia do naszej świadomości, co już  budzi obawę, czy mózg definiuje spostrzegane rzeczy w sposób prawidłowy. Dodatkowo nasz mózg ma niesłychaną zdolność do szukania i przyswajania schematów i uogólnień, które następnie wciska wszędzie tam, gdzie napotka na jakąkolwiek lukę poznawczą. W konsekwencji, czy tego chcemy czy nie, zderzamy się ze zjawiskiem iluzji, czyli technicznie rzecz ujmując: zniekształconą interpretacją istniejących bodźców zewnętrznych. 

 

Tak tak, nie trzeba uczestniczyć w seansie Davida Copperfielda, aby ulec omamom wzrokowym, ponieważ dajemy się poddać iluzji codziennie, w każdej chwili, bowiem nasz mózg nieustannie błędnie odczytuje otaczające nas obrazy obrazu pod wpływem kontrastu, cieni, użycia kolorów, które automatycznie wprowadzają go w błędny tok myślenia. Wniosek - sami nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele na co dzień wokół nas magii:) 

 

Iluzją można się bawić, doświadczać jej na różne sposoby. Wielu artystów uczyniło ze złudzeń optycznych motyw przywodni swojej twórczości, nieustannie igrając w swych działach z widzem. Oprócz cytowanego wyżej Sandro del Prete'a, pokuszę się o przywołanie twórczości Mauritsa Cornelisa Eschera – wybór czysto subiektywny, kierowany osobistymi preferencjami estetycznymi:).

Grafiki Eschera zawsze wywoływały u mnie sporo emocji – głównie przez jego balansowanie na granicy absurdu i iluzji, oszukiwanie świata, przekraczanie granic i schematów. Sam Escher podkreślał, że „tylko ci, którzy oddadzą się absurdowi, osiągną to co niemożliwe. Sądzę, że jest to w mojej piwnicy.... Wejdę zaraz na górę i sprawdzę.”

A oto niektóre jego dzieła:

 

 

 Źródło: M.C. Escher, Wydawnictwo Taschen 2006 

 Źródło: M.C. Escher, Wydawnictwo Taschen 2006  

 Źródło: M.C. Escher, Wydawnictwo Taschen 2006 

Źródło: M.C. Escher, Wydawnictwo Taschen 2006 

Źródło: http://en.wikipedia.org/wiki/M._C._Escher

I nie ma w tym nic złego, a wręcz jest to pożądane, jeśli odrobinę tej iluzji wrzucimy do naszej garderoby:)

Model raczej znany, moja wersja ma dodatkowo rękawy, bo sukienka będzie noszona zimową porą. Efekt jest naprawdę zadowalający, sukienka wyśmienicie maskuje u mnie syndrom TBT (czytaj: Totalny Brak Talii). Wiadomo „nobody is perfect”, chociaż kto wie, może to tylko złudzenie ….